Twee weken duren best lang. Zeker als je ergens nog maar net woont en je verder eigenlijk nog niemand kent. Als de auto dan ook nog eens 2 x stuk gaat, dan mis je echt je kerel wel. Natuurlijk komt alles wel weer goed, dat weet ik best wel. Ik heb heus geen zenuwinzinking voor degene die daar nu nog aan twijfelen, maar het is niet meer dan normaal, dat je je op zo'n moment ff K voelt en je dan mis je je vrienden en familie. Gelukkig is er dan telefoon, e-mail en msn.
Kortom we (Eva, Simon en ik) zijn blij dat Timo weer terug is.
Eva en Simon hadden allebei een poster en vlaggetjes gemaakt. We hadden ook nog allemaal lekkere dingentjes gekocht, want het suikerfeest was begonnen en de kinderen wilden dat natuurlijk vieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten